Art. 49. § 1. Nie można przez umowę majątkową małżeńską rozszerzyć wspólności na: 1) przedmioty majątkowe, które przypadną małżonkowi z tytułu dziedziczenia, zapisu lub darowizny; 2) prawa majątkowe, które wynikają ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom; 3) prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie; 4) wierzytelności z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia, o ile nie wchodzą one do wspólności ustawowej, jak również wierzytelności z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; 5) niewymagalne jeszcze wierzytelności o wynagrodzenie za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej każdego z małżonków. § 2. W razie wątpliwości uważa się, że przedmioty służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków nie zostały włączone do wspólności.

Art. 49. § 1. El contrato matrimonial no podrá extender la comunalidad a: 1) bienes que le corresponderán al cónyuge por herencia, legado o donación; 2) derechos de propiedad resultantes de la comunidad conjunta sujetos a disposiciones separadas; 3) derechos intransferibles que pueden conferirse a una sola persona; 4) reclamaciones de indemnización por lesiones corporales o que causen trastornos de salud, a menos que formen parte de los elementos comunes estatutarios, así como reclamaciones de indemnización por daños sufridos; 5) No adeuda reclamaciones de remuneración por trabajo u otras actividades lucrativas de cada uno de los cónyuges. § 2. En caso de duda, se considera que no se han incluido en la comunidad los artículos utilizados únicamente para satisfacer las necesidades personales de uno de los cónyuges.