Naprawdę? - spojrzał na "parę" z powątpiewaniem ale odchylił się tak aby Betty mogła wejść do środka. - Na co pan czeka? Prosze wejść. - Nie sądziłem, że nasza Betty ma dobry kontakt z innym akcjonariuszem niż ta bestia Armando Mendoza. Kto normalny tyle krzyczy na swoich pracowników. Na miejscu mojej córeczki kupiłbym zatyczki do uszu. - starszy mężczyzna spojrzał w głąb korytarza. - Julia!!! Przynieś trochę ciasta. Betty wróciła. Z mężczyzną. - Przepraszam za mojego ojca. Prawdopodobnie wypyta pana o pana intencje wobec mnie. Biedak jeszcze nie zauważył, że ma najbrzydszą córkę na świecie. - próbowała się do niego uśmiechnąć ale miała wrażenie, że osiągnęła efekt odwrotny od zamierzonego.

¿En serio? Miró a la "pareja" con duda, pero se echó hacia atrás para que Betty pudiera entrar. - ¿Que estas esperando? Por favor entra. “No creía que nuestra Betty tuviera buen contacto con ningún otro accionista que no fuera esa bestia de Armando Mendoza. Una persona normal le grita tanto a sus empleados. Si fuera por mi hija pequeña, habría comprado tapones para los oídos. El hombre mayor miró hacia el pasillo. - Julia!!! Consigue un poco de pastel. Betty ha vuelto. Con un hombre. - Lo siento por mi padre. Probablemente te preguntará sobre tus intenciones hacia mí. El pobre aún no se ha dado cuenta de que tiene la hija más fea del mundo. - Trató de sonreírle pero tuvo la impresión de que lograba el efecto contrario al pretendido.