Młoda damo dlaczego jesteś już w domu? I kim jest ten młodzieniec? - Hermes Pinzon zapytał gdy tylko dotarła do drzwi domu. - Nie powinnaś być jeszcze w pracy? I dlaczego nie zadzwoniłaś, że wracasz? Betty przewróciła oczami na wyraźną zirytowaną postawę jej ojca. Nie chciała się upokażać przed jednym z akcjonariuszy. - Tato nie jestem w pracy do zemdlałam. Cukier zbyt bardzo mi spadł. A to - wskazała niepewnym ruchem na ciemnego blondyna stojącego obok niej - jest pan Daniel Valencia. Jeden z akcjonariuszy Ecomody i szef funduszu inwestycyjnego. Był przy tym jak zasłabłam i był na tyle miły, że mi pomógł. + Faceci. Niezależnie czy to jest ojciec, przyjaciel czy nieznajomy wszyscy jednakowo stroją piórka gdy przychodzi im sie czymś chwalić. Rozumiała zachowanie ojca. Hermes Pinzon i jego wujek Lazaro byli obowiązkowym punktem każdej rodzinnej imprezy. Opowiadał o wuju nawet jego dzieciom.

Jovencita ¿por qué ya estás en casa? ¿Y quién es este joven? preguntó Hermes Pinzón apenas llegó a la puerta de la casa. - ¿No deberías estar en el trabajo todavía? ¿Y por qué no llamaste para decir que vas a volver? Betty puso los ojos en blanco ante el evidente comportamiento irritado de su padre. Ella no quería aparecer frente a uno de los accionistas. - Papá, no estaré en el trabajo hasta que me desmaye. Mi azúcar ha bajado demasiado. Y este, señaló con incertidumbre al rubio oscuro que estaba a su lado, es el Sr. Daniel Valencia. Uno de los accionistas de Ecomoda y director de un fondo de inversión. Estaba allí cuando me desmayé y tuvo la amabilidad de ayudarme. + Chicos. Sin importar si es un padre, un amigo o un extraño, todos afinan sus plumas por igual a la hora de presumirlas. Entendió el comportamiento de su padre. Hermes Pinzón y su tío Lázaro eran una visita obligada en cualquier fiesta familiar. Incluso les contó a sus hijos sobre su tío.