Betty siedziała na skraju swojego łóżka. W nerwowym geście pocierała palcami swoje skronie. Ten dzień i tak był dla niej wystarczająco wyczerpujący. Nie dość, że przed oczami nadal miała list napisany przez Maria Calderona to teraz musiała wysłuchiwać pretensji swojego ojca. Myślała, że spali się ze wstydu gdy jej ojciec zaczął wypytywać pana Valencie o jego intencje wobec niej. Dwie godziny wcześniej Nadal czuła się słaba. Nawet nie wiedziała kiedy zasnęła na siedzeniu w jego samochodzie. Nawet nie czuła momentu w którym złapał ją za dłoń po raz pierwszy. Pomyślała, że musiał to być u niego odruch. Małe kółka kreślone na jej skórze za pomocą jego kciuka. Wraz z każdym jego ruchem coraz bardziej czuła rumienieć wkradający się na jej policzki.

Betty estaba sentada al borde de su cama. Se frotó las sienes con los dedos en un gesto nervioso. El día había sido lo suficientemente agotador para ella de todos modos. No solo estaba la carta escrita por María Calderón ante sus ojos, sino que ahora tenía que escuchar las quejas de su padre. Pensó que iba a arder de vergüenza cuando su padre comenzó a cuestionar al Sr. Valentine sobre sus intenciones hacia ella. Dos horas antes, Nadal se sentía débil. Ni siquiera supo cuándo se quedó dormida en el asiento de su auto. Ni siquiera sintió el momento en que él tomó su mano por primera vez. Debe haber sido un reflejo, pensó. Pequeños círculos trazaron a través de su piel con su pulgar. Con cada movimiento que hacía, ella sentía que el rubor subía por sus mejillas.